Η πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκωσίας για την επαναφορά της ιδιωτικής κυκλοφορίας στη Λεωφόρο Μακαρίου, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με αρμόδιους θεσμούς και την κοινωνία των πολιτών, εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται αποφάσεις που επηρεάζουν τον αστικό ιστό, τη βιωσιμότητα και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της πόλης.

Αποφάσεις τέτοιας σημασίας θα έπρεπε να αποτελούν αντικείμενο θεσμοθετημένης και διαφανούς διαβούλευσης με αρμόδια κρατικά τμήματα, όπως η Πολεοδομία, το Πολεοδομικό Συμβούλιο, επαγγελματικοί φορείς του πολεοδομικού και αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, καθώς και με τις τοπικές κοινότητες και οργανώσεις πολιτών. Μόνο μέσα από τέτοιες συμμετοχικές διαδικασίες μπορεί να διασφαλιστεί η κοινωνική αποδοχή, τεκμηρίωση και διαφάνεια στις επιλογές που αφορούν το δημόσιο χώρο.

Πέραν των επιπτώσεων στον πολεοδομικό ιστό, η απόφαση αυτή ενδέχεται να έχει και σημαντικό δημοσιονομικό κόστος. Το υφιστάμενο έργο χρηματοδοτήθηκε με ευρωπαϊκούς πόρους ύψους €28 εκατομμυρίων, στο πλαίσιο πολιτικών για βιώσιμη αστική κινητικότητα. Τυχόν αλλαγή στη βασική φιλοσοφία και στους στόχους του έργου ενδέχεται να παραβιάζει τις προϋποθέσεις της εν λόγω χρηματοδότησης, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε απαίτηση επιστροφής μέρους ή και του συνόλου των κονδυλίων από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο μετακυλίει το οικονομικό βάρος στους φορολογούμενους πολίτες, οι οποίοι καλούνται να καλύψουν τις συνέπειες πολιτικών αποφάσεων που δεν βασίζονται σε τεκμηριωμένο σχεδιασμό και διαφανείς διαδικασίες.

Η έλλειψη ενός συνεκτικού και ολοκληρωμένου σχεδίου βιώσιμης αστικής κινητικότητας (ΣΒΑΚ), καθώς και η απουσία επενδύσεων σε αξιόπιστες δημόσιες συγκοινωνίες, οδηγούν διαχρονικά σε πρόχειρες και αποσπασματικές αποφάσεις, που τελικά εξυπηρετούν το ιδιωτικό όχημα εις βάρος του συλλογικού συμφέροντος.

Είναι πλέον ξεκάθαρο πως, χωρίς σταθερή πολιτική βούληση, επιστημονικά τεκμηριωμένο σχεδιασμό και θεσμική προσήλωση στις αρχές της βιωσιμότητας, οι πόλεις μας θα συνεχίσουν να ανήκουν στα αυτοκίνητα αντί στους ανθρώπους. Η Λεωφόρος Μακαρίου, ως κεντρικός άξονας της πρωτεύουσας, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει σύμβολο αυτής της αλλαγής προς μια πιο βιώσιμη, ανθρώπινη και συμμετοχική πόλη.