Στόχος του έργου ήταν η αποκατάσταση και ανάδειξη της εγκαταλελειμμένης οικοδομής, κήρυξη της σε διατηρητέα και μετατροπή της σε μια σύγχρονη κατοικία για τους νέους ιδιοκτήτες.

Η αρχική μορφή της οικοδομής ακολουθούσε την χαρακτηριστική τυπολογία της εποχής, με έναν κεντρικό “ηλιακό” και εκατέρωθεν στις δυο πλευρές να αναπτύσσονται τα δωμάτια. Με την πάροδο του χρόνου η δομή τροποποιήθηκε: το κτίριο διαιρέθηκε σε δύο κατοικίες, και προστέθηκαν βοηθητικά κτίσματα στο πίσω μέρος της οικοδομής. Ο προτεινόμενος σχεδιασμός περιλάμβανε την κατεδάφιση των μεταγενέστερων προσθηκών, με στόχο την αποκατάσταση της αυθεντικής αρχιτεκτονικής μορφής του κτιρίου.

Το έργο καταπιάνεται με μια σχεδιαστική προσέγγιση που επικεντρώνεται στη διακριτική ένταξη μίας νέας κατασκευής με την υφιστάμενη, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα ένα σαφή διαχωρισμό του παλιού με του νέου, τόσο σε όγκο όσο και σε υλικότητα. Ένας διάδρομος γεφυρώνει το παλιό με το νέο κτίσμα, δημιουργώντας μεταξύ τους δυο εσωτερικές αυλές και προσφέροντας τέσσερις λειτουργικές όψεις στην κατοικία. Μέσα από μεγάλα ανοίγματα επιτυγχάνεται οπτική ενοποίηση του εσωτερικού με το εξωτερικό περιβάλλον. Το οπτικό πεδίο από την είσοδο της κατοικίας παραμένει ανεμπόδιστο εξασφαλίζοντας άμεση θέα προς τον κήπο ο οποίος ξεδιπλώνεται μέσα από τις εναλλαγές των χώρων.

Στη διατηρητέα οικοδομή, η δομική συντήρηση έγινε βάση των παραδοσιακών τεχνοτροπιών, περιλαμβάνοντας την επιδιόρθωση των λιθοδομών και πλινθοδομών, καθώς και την επίχριση τους με παραδοσιακά κονιάματα. Στην διαδικασία αποκάλυψης των κονιαμάτων από τις τοιχοποιίες για συντήρηση τους, αποκαλύφτηκε ένα εσωτερικό παράθυρο μεταξύ του “ηλιακό” και του δωματίου και μια περίτεχνη πέτρινη καμάρα τα οποία και αποκαταστάθηκαν. Αντίστοιχα η οροφή αντικαταστάθηκε πλήρως, χρησιμοποιώντας νέα ξύλινα δομικά στοιχεία ενώ τα παραδοσιακά βυζαντινά κεραμίδια επαναχρησιμοποιήθηκαν. Εσωτερικά, τα υλικά παρέμειναν πιστά στην αρχική τους μορφή, με την ανακατασκευή των φθαρμένων ξύλινων κουφωμάτων αλλά και την αντιγραφή των χειροποίητων πήλινων πλακιδίων, διατηρώντας τα υφιστάμενα μοτίβα.

Στην επέκταση, η κατασκευή είναι δομημένη από μεταλλικό σκελετό ο οποίος στην οροφή κάθε ορόφου παραμένει εκτεθειμένος επιμηκύνοντας τους εσωτερικούς χώρους, δίνοντας αίσθηση ευρυχωρίας. Η επιθυμία για ένα λιτό και αισθητικά καθαρό αποτέλεσμα οδήγησε στην επιλογή συγκεκριμένων υλικών: ενιαίο χυτό δάπεδο στους κοινόχρηστους χώρους, βοτσαλωτό δάπεδο στις εσωτερικές αυλές και βεράντες, ξύλινο δάπεδο στα υπνοδωμάτια και λευκό επίχρισμα στις κατακόρυφες επιφάνειες.

Ο σχεδιασμός των εξωτερικών χώρων προσφέρει ένα αρμονικό περιβάλλον που ενισχύει τη σύνδεση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Η κύρια εσωτερική αυλή λειτουργεί ως η καρδιά του σπιτιού, προσφέροντας ζωτικό υπαίθριο χώρο στον ηλιακό και στην κουζίνα. O υπόλοιπος κήπος έχει αισθητικά εμπλουτιστεί με φύτευση η οποία συμπληρώνει την υφιστάμενη μεσογειακή βλάστηση.