Αρχιτέκτονας: Έλενα Σοφιανού
Τοπιοτέχνης – Γεωπόνος: Φώτος Φωτίου
Επιμετρητές Ποσοτήτων: JMV Κύπρος Κόκκινος
Προοπτικές απεικονίσεις: Άντρη Παπαδοπούλου
ΠΡΟΤΑΣΗ
Η χωρική πλοκή του πάρκου προκύπτει από τη μνήμη του χώρου, την τοπογραφία και τη σχέση με τον αστικό ιστό. Παραμένουν τα στοιχεία του τοπίου που υπήρχαν από παλιά, όπως το ανατολικό όριο, η Ανατολική Πορεία, η σχέση με τις διατηρητέες οικοδομές, το στοιχείο του νερού. Οι χώροι ακολουθούν την τοπογραφία, διατάσσονται σε αμφιθεατρική σχέση και συνδέονται με την πόλη.
- Κύρια Πύλη Εισόδου (Λ. Κιούππη)
- Πλάτωμα Εισόδου
- Κήπος με Φοινικιές και Αμφιθεατρικές Κερκίδες
- Ξέφωτο – Χώρος εκδηλώσεων
- Πορεία Κεντρικού Πρασίνου
- Κεντρικό Πράσινο
- Αναψυκτήριο
- Λίμνη
- Αλέα με Δεντροστοιχία
- Διατηρητέες Οικοδομές με τους Κήπους τους (εκτός διαγωνισμού)
- Γέφυρα
- Ανατολική Πορεία (Πεζοί / Ποδήλατα)
- Πλάτωμα
- Είσοδος / έξοδος πεζών / ποδηλατών
- Παιδότοπος / Άθληδη παιδιών
- Χώρος Στάθμευσης
- Κύρια Πύλη Εισόδου (Γρ. Διγενή)
- Δευτερεύουσες Πύλες Εισόδου
ΠΡΑΣΙΝΟ
Τα υφιστάμενα δέντρα στην πλειονότητα τους διατηρούνται. Τα νέα φυτά είναι κυρίως ενδημικά και ιθαγενή, με στόχο ένα βιώσιμο περιβάλλον. Ξεχωριστή βλάστηση χαρακτηρίζει τους διάφορους χώρους του πάρκου. Το Κεντρικό Πράσινο (6) αποτελεί τον κύριο κορμό πάρκου και εμπλουτίζεται με πεύκα, κυπαρίσσια, τρέμιθθους, κουνναπκιές, χαρουπιές, ελιές και αγριελιές. Η Ανατολική Πορεία πλαισιώνεται με νέα υφιστάμενα κυπαρίσσια με οπτικές το εσωτερικό του πάρκου. Οι φοινικιές αναδεικνύονται στον Κήπο με τις Φοινικιές ανάμεσα στις Αμφιθεατρικές Κερκίδες (3) το Ξέφωτο καλύπτεται με ιθαγενές εδαφοκαλυπτικό. Η Αλέα (9) πλαισιώνεται κατά μήκος με φυλλοβόλα δέντρα που αλλάζουν με τις εποχικές αλλαγές και παρέχουν σκιά. Σε Λίμνη (8) και Παιδότοπο (15) φυτεύονται χαμηλά οπωροφόρα δέντρα που έχουν τη χάρη της ανθοφορίας, όπως κιτρομηλιές και λεμονιές. Στην περιοχή της Γέφυρας (11) προτείνονται αρωματικοί θάμνοι όπως δάφνη, θυμάρι, μερσίνια, σχοινιά. Η πρόταση επιδιώκει όπως στο χώρο κυριαρχεί το πράσινο, με επιλεγμένες μόνο κατασκευές. Η σκίαση των χώρων παρέχεται από δέντρα. Οι πορείες του πάρκου, εκτός της Αλέας, είναι από πουρί και οι υπόλοιπες επιφάνειες υδατοπερατές (μελισσόχορτο, φυτόχωμα). Σκληρές επιφάνειες είναι μόνο η Αλέα, ο χώρος του αντλιοστασίου και ο χώρος στάθμευσης. Η αρχιτεκτονική πρόταση επιδιώκει να συμπεριλάβει τη μνήμη του τόπου στο σχεδιασμό, να προστατεύει την οντότητα του χώρου ως πνεύμονα πρασίνου και να αναδείξει το Δημοτικό Πάρκο Σαλίνα ως αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας της πόλης της Λάρνακας.
