Ο Αλέκος Γαβριηλίδης γεννήθηκε το 1938 και είναι απόφοιτος του Παγκύπριου Γυμνασίου. Με όραμα του να σπουδάσει αρχιτεκτονική ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δημιουργώντας αδελφικές φιλίες, όπως τον αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Τομπάζη και τον Αντρέα Μουσιούττα – μελλοντικός του συνεργάτης. Επιστρέφοντας στη Κύπρο εργάστηκε ως καθηγητής τεχνικού σχεδιασμού στη Σχολή Φρειδερίκου. Το 1962 λειτούργησε το δικό του αρχιτεκτονικό γραφείο – Α. Γαβριηλίδης.

Με την στήριξη της οικογένειας του, αλλά και με ανάθεση από τον Φ. Φωτιαδη ανέλαβε τον σχεδιασμό του εργοστασίου της Carlsberg, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1969. Τέλος της δεκαετίας του 1970 άρχισε η κατασκευή του ξενοδοχείου Ναυσικά, όνομα της μητέρας του, έργο το οποίο ονειρεύτηκε μαζί με φίλους τον Α. Μουσιούττα και Α. Λάτση. Το γραφείο του στεγαζόταν κάτω από το διαμέρισμα διαμονής του, ως κύριος χώρος ακατάπαυστης δραστηριότητας και αλληλοσύνδεσης προσωπικής και εργασιακής δημιουργίας. Συμμετείχε αυτόνομα ή και με συνεργάτες σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, όπου απέσπασε βραβεία και διακρίσεις: το Συνεδριακό Κέντρο με τον Πεύκιο Γεωργιάδη, δύο νοσοκομεία με τον Πεύκιο Γεωργιαδη και Έκτωρα Στυλιανιδη, τα Κεντρικά Γραφεία της ΑΗΚ και τις κτιριακές Εγκαταστάσεις στην Πανεπιστημιούπολη με τον Αλέξανδρο Τομπάζη.

Το 1997 ολοκληρώνεται το ξενοδοχείο Άνασσα, έργο το οποίο, ζούσε μέσα του και στο τέλος έγινε μέρος αυτού. Διετέλεσε σύμβουλος του Ταμείου Προνοίας Οικοδόμων Κύπρου, της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και της ΣΕΚ. Η αρχιτεκτονική του επεκτεινόταν από κύριες ή εξοχικές κατοικίες, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, χώρους αναψυχής, κτίρια γραφείων και συνεδριάσεων, εργοστάσια, showrooms, κατασκηνώσεις, χιονοδρομικό κέντρο, σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα και παρεμφερείς εγκαταστάσεις. Είναι ο Αρχιτέκτονας που έχει στο ενεργητικό του πέραν των 100 κτηρίων που έχουν αποπερατωθεί και πέραν των 400 μελετών, πολλές από αυτές ολοκληρωμένες και αδειούχες.

Παράλληλα με την αρχιτεκτονική και όντως επιχειρηματικό μυαλό, προοδευτικός και δραστήριος έβλεπε πάντοτε το μέλλον. Πρωτοπόρος σε προηγμένες τεχνολογίες, το 1969 ίδρυσε με άλλους συνεργάτες την Computer Centre Ltd και έχει εμπλακεί ως συνεργάτης στην σύσταση πληθώρας εταιρειών. Παράλληλα δραστηριοποιείται με το CyprusRally και με τον οργανισμό Φίλων Ιστορικών και Παλαιών αυτοκινήτων Κύπρου – ΦΙΠΑ, όπου και προέδρευσε για ένα διάστημα. Με έγνοια την εξέλιξη και κατοχύρωση του επαγγέλματος του Αρχιτέκτονα και του μηχανικού γενικότερα, εμπλέκεται ενεργά σε επιτροπές του ΕΤΕΚ και διορίζεται εκπρόσωπος σε Κριτικές Επιτροπές αρχιτεκτονικών διαγωνισμών.

Η βασική του αρχή για την αρχιτεκτονική συνοψίζεται στην δική του φράση: “ο Αρχιτέκτονας είναι αθλητής δεκάθλου”. Πιστεύει πως πέραν του ταλέντου και της φαντασίας ο Αρχιτέκτονας πρέπει να ακούει, να βλέπει, να διαισθάνεται, να αναλύει, να συνθέτει, να πειραματίζεται, να υπολογίζει, να οργανώνει, συντονίζει και παράλληλα να φιλοσοφεί, να πλάθει και να διαμορφώνει τον τρόπο ζωής. Στο σημερινό πολύπλοκο και με ταχύτατα εναλλασσόμενο τεχνολογικό και κοινωνικό παρών πρέπει να είναι ο κύριος δέκτης “μηνυμάτων – παραμέτρων” ώστε να στοχαστεί και να οραματιστεί το αύριο πριν από τις απαιτήσεις του οποιουδήποτε πελάτη.

Η έμπνευση του Αρχιτέκτονα δεν είναι στατική ή μονοσήμαντη είναι πολύπλευρη, διαρκής και επαναπροσδιοριζόμενη σε συσχέτιση με τον χρήστη του δημιουργήματος του. Βασική του αρχή είναι η βιωσιμότητα ενός έργου, το πρώτο πράγμα που ετοίμαζε πριν την έναρξη μιας μελέτης ήταν η τεχνικοοικονομική του μελέτη. Για κάθε έργο που αναλάμβανε ένοιωθε πως ήταν ο ιδιοκτήτης. Διεξοδικός και αναλυτικός από κάθε άποψη προσέγγιζε το έργο από διάφορες οπτικές και πιθανότητες, ακόμα και στο στάδιο “παράδοσης” έπαιρνε ένα ρυζόχαρτο και ξεκινούσε “…εάν γινόταν αυτό;;; “ με στόχο πάντα το βέλτιστο αποτέλεσμα. Είχε από νωρίς εφαρμόσει σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Τομπάζη, τις κύριες αρχές βιοκλιματικού σχεδιασμού , πράσινης ανάπτυξης και τεχνολογίας.

Ανθρώπινος με τους γύρω του, δάσκαλος με το προσωπικό του ή καλύτερα συνεργάτης φρόντιζε να τους εκπαιδεύει σε θέματα διαχείρισης έργων και εξοικονόμησης ενέργειας. Επιλεκτικός με τους Σύμβουλους – συνεργάτες του με τους περισσότερους σε σταθερή συνεργασία και δυνατή φιλία για δεκαετίες. Δυναμική παρουσία σε εργοτάξια, διαθέτοντας ένα δικό του τρόπο επίλυσης θεμάτων με ένα σκίτσο, με μια απλή φράση – επισήμανση των κρίσιμων σημείων, με θετική διάθεση και χιούμορ στις δύσκολες καταστάσεις. Έντονα κοινωνικός και ευχάριστος με τον περίγυρό του διευθετώντας εξορμήσεις σε χωριά και με σούβλες στα εργοτάξια.

Απολαυστικός στις ατάκες του – “…η κοκόνα…, ανάγιωσα σε κόρη… θέλουμε λίρες…” Eιδικά στις δύσκολες στιγμές το 1974 και το 2013 που το αρχιτεκτονικό του γραφείο γονάτισε. Πάντα στις επάλξεις, μαχητικός και ακούραστος, χωρίς να επιτρέπει στον εαυτό του άδεια ασθενείας – ακόμα και σε κρεβάτι νοσοκομείου με το τηλέφωνο στο χέρι. Δίπλα του και πάντα υποστηρικτές η μητέρα του Ναυσικά, η αγαπημένη του σύζυγος Μαρίλια, τα παιδιά του, οι αδελφές του, φίλοι, συνεργάτες και πελάτες που πίστεψαν και πιστεύουν σε αυτόν.

Δραστήριος μέχρι σήμερα, συνεχίζει να υποστηρίζει το γραφείο του υπογράφοντας αρχιτεκτονικά σχέδια ακόμη και με τρεμάμενο χέρι, εξιστορώντας χωρίς φειδώ τα πολλαπλά του βιώματα, ρωτώντας να μαθαίνει τι γίνεται και πως. Μια καριέρα πλούσια σε περιεχόμενο και επιτυχίες, που διαρκεί 60 χρόνια. Το γραφείο συνεχίζει με την Ναυσικά – Formit + Gabrielides με νέους και παλαιούς συνεργάτες.