Το έργο αφορά την ανακαίνιση και επανάχρηση ενός εξαιρετικού αρχιτεκτονήματος του Κυπριακού Μοντερνισμού, (Νεοπτόλεμος Μιχαηλίδης 1951). Η ανακαίνιση του κτηρίου βασίζεται στις συλλογικές προσπάθειες της ομάδας μελέτης σε συνεργασία με το Δήμο Αθηένου και το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως, που ανέτρεψαν την απόφαση κατεδάφισης του στις αρχές του 1990 και το κήρυξαν διατηρητέο. Το κτήριο από δημοτική αγορά μετατρέπεται σε κοινοτικό, πολιτιστικό κέντρο. Η μακρόχρονη διαδικασία σχεδιασμού (2001 – 2021) περιλαμβάνει προσεκτικές αναθεωρήσεις της αρχικής μελέτης ανακαίνισης, καθώς και σχολαστική καταγραφή της φθοράς του εγκαταλειμμένου κτηρίου. Το κόστος του έργου ανέρχεται σε €1,915 εκατ. + ΦΠΑ και συγχρηματοδοτήθηκε από το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως και τον Δήμο Αθηένου.

Η αρχική οργάνωση του κτηρίου βασίζεται σε δύο χωρικά συστήματα, τα οποία διαμόρφωσαν και τη σχεδιαστική ιδέα της ανακαίνισης του. Το πρώτο χωρικό σύστημα αποτελείται από διώροφο σκελετό με σειρές από κολώνες και δοκάρια από εμφανές οπλισμένο σκυρόδεμα, σε σχήμα ασύμμετρου “Υ” με επικλινείς στηρίξεις στα άκρα. Λειτουργούσε ως στέγαστρο του κεντρικού χώρου και των καταστημάτων της αγοράς, ενώ ενθάρρυνε τη διέλευση από την πίσω γειτονιά προς την εκκλησία το Αγίου Φωκά. Ο μπετονένιος σκελετός του συντηρείται με επικάλυψη από ανθρακονήματα, ώστε να διαιτηρηθούν οι αρχικές του διατομές. Τοποθετούνται νέα μεταλλικά κουφώματα, ίδιας διατομής, όμως με διπλά τζάμια. Το στέγαστρο διατηρείται στην αρχική του κατάσταση χωρίς ηλεκτρολογικές ή μηχανολογικές εγκαταστάσεις, οι οποίες ενσωματώνονται στο δευτερεύον χωρικό σύστημα.

Το δευτερεύον χωρικό σύστημα του αρχικού κτηρίου αγκυρώνει το αρχιτεκτόνημα στην κλίμακα του χωριού από μονώροφες οικοδομές στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Διαμορφώνει το μονώροφο κτήριο του “Μουκτάρη”, το οποίο βρίσκεται έξω από τον κύριο όγκο του κτηρίου. Οργανώνει επίσης τα καταστήματα για κρεοπώλες και φθαρτέμπορους κάτω από το στέγαστρο. Η όψη αποτελείται από πάγκους με μωσαϊκό που διακόπτονται από τις εισόδους τους. Μεταλλικά ρολά και ξύλινα κουφώματα κλείνουν την υπόλοιπη όψη. Βάσει της σχεδιαστικής ιδέας  ανακαίνισης, γίνεται αναδιάρθρωση του χώρου των καταστημάτων, έτσι ώστε, από τη μια να δημιουργείται  μεγαλύτερος χώρος στο ανατολικό τμήμα του εσωτερικού για επιμέρους χρήσεις (καφενείο, κέντρο πολίτη, ταχυδρομείο, βοηθητικοί χώροι). Από την άλλη, διαμορφώνεται πλατειακός χώρος στο δυτικό τμήμα του χώρου. Τα αρχικά καταστήματα στα τέσσερα άκρα του κτηρίου διατηρούνται, ενώ η θέση των υπολοίπων αποτυπώνεται στο μωσαϊκό πάτωμα με αποχρώσεις του αρχικού δαπέδου.

Τα μεταλλικά ρολά και ξύλινες επιφάνειες επαναχρησιμοποιούνται. Στο βόρειο τμήμα του οικοπέδου, μια εξωτερική ράμπα συνδέει το δρόμο με την εσωτερική σκηνή συνεχίζοντας το ρόλο του κτηρίου ως πέρασμα. Η ράμπα αποτελεί μέρος της οροφής του νέου υπογείου, το οποίο στεγάζει τις μηχανολογικές εγκαταστάσεις.