Το κτίριο είναι αποτέλεσμα αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που διεξήχθη το 2002.

Οι αθλητικές εγκαταστάσεις μιας εξελισσόμενης πανεπιστημιούπολης διαδραματίζουν ρόλο αθλητικό και κοινωνικό. Η συσχέτιση των επί μέρους αθλητικών δραστηριοτήτων (κλειστών και υπαίθριων) πρέπει να δημιουργούν λειτουργικές σχέσεις και ταυτόχρονα κοινωνικές συσχετίσεις μέσα από τους χώρους συνάθροισης. Το ευθύγραμμο πάρκο, χωρικοποιεί το «άμορφο» περιβάλλον, οργανώνει τις υπαίθριες αθλητικές εγκαταστάσεις, παραλαμβάνοντας και αφομοιώνοντας όλες τις κάθετες κινήσεις του χωροταξικού της πανεπιστημιούπολης. Η σημειολογική αναφορά μέσω της γεωμετρικής επεξεργασίας της κλειστής αίθουσας προς το ευθύγραμμο πάρκο συσχετίζει τα δύο κυρίαρχα στοιχεία. Το σύστημα εναέριων παραλαμβάνει τις κινήσεις από το καμπυλόμορφο πεζόδρομο και τις διοχετεύει στις αθλητικές εγκαταστάσεις. Η σημειολογική αναφορά του κελύφους της αίθουσας προς το ευθύγραμμο πάρκο και η ταυτόχρονη διείσδυση του εδάφους στο κτίριo είναι η κεντρική ιδέα.

Η ένταση της κίνησης του κτιρίου επιτυγχάνεται μέσα από την αναδίπλωση και γεωμετρία του κελύφους. Η ένταση επιτείνεται με τις παράλληλες πορείες, γραφές που πορείες, γραφές που λειτουργικά αρθρώνουν το κτίριο με το πολυώροφο χώρο στάθμευσης και εκτονώνεται στο Ευθύγραμμο πάρκο, καθώς και τη πορεία σύνδεσης της αίθουσας αθλοπαιδιών με τη καμπυλόμορφη πορεία. Πέραν από τις θερμομόνωσης, μετά από τους αρχιτεκτονικούς χειρισμούς επιτυγχάνονται κάλυψης με προβόλους των νοτίων ανοιγμάτων. Ανατολικά και δυτικά εφαρμόζονται συστήματα φίλτρων και ηλιοπροστασία και έλεγχο του διάχυτου φωτός.
Οι φεγγίτες στο στέγαστρο επιτρέπουν τον διαμπερή αερισμό της αίθουσας με μηχανικά μέσα. Επιπλέον η εγκοπή και τα πρανή που δημιουργήθηκαν ανατολικά και δυτικά, επιτρέπουν την διείσδυση του φωτός στη στάθμη κάτω από την επιφάνεια φυσικού εδάφους.

Κρατικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής 2010 – Κατηγορία Α’ Αξιόλογο Έργο | Υποψήφιο Έργο στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Mies van der Rohe 2009