Simpraxis Architects | Μάριος Χριστοδουλίδης, Χρίστος Χριστοδούλου. Ομάδα Μελέτης: Στέλλα Πάρπα, Στέλιος Ζενιέρης.
Κεντρική ιδέα: Η πρόταση, μετουσιώνει την εμπειρία της παραδοσιακής εσωτερικής αυλής της κατοικίας, στην κλίμακα της κοινότητας, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την βιωματική εμπειρία της κοινοτικής συνάθροισης. Η πλατφόρμα-ράμπα αποτελεί το βασικό αρχιτεκτονικό στοιχείο ενοποίησης των τεμαχίων, όπου σε συνδυασμό με την διαμπερότητα των ανεξάρτητων κτηρίων και την περιμετρική τους χωροθέτηση, συνθέτουν και ενδυναμώνουν το νέο θρησκευτικό, πολιτιστικό και ψυχαγωγικό κέντρο της κοινότητας, ώστε να καταστεί ο βασικός πυρήνας λειτουργιών και φορέας ζωής σε τοπικό επίπεδο αλλά ταυτόχρονα και για το ευρύτερο σύμπλεγμα των κοινοτήτων.
Η ιδέα της σύνθεσης βασίζεται στην δημιουργία αλληλλένδετων, αυτόνομων κτηρίων, τα οποία λειτουργούν σαν σύνολο, αλλά και ανεξάρτητα μέσω μιας κοινής ράμπας-πλατφόρμας, ενοποιώντας λειτουργικά και συνθετικά το υπό ανάπτυξη τεμάχιο 677 με τα υφιστάμενα κτήρια στο τεμάχιο 686 και την εκκλησία. Η ράμπα-πλατφόρμα δημιουργεί μια πορεία με πολλαπλά εναλλακτικά και αλληλέγγυα σενάρια εμπειρίας από τον επισκέπτη / χρήστη. Η πρόσβαση στις διάφορες λειτουργίες ενεργεί ως συνδετική, χωρική και βιωματική εμπειρία ως προς την πλατεία, τα κτήρια και ως προς το ίδιο το χωριό. Η πλατφόρμα γίνεται η συνέχεια του πλακόστρωτου δρόμου του χωριού όπου, στην πορεία ξεπροβάλλουν οι διαφορετικές κτηριακές λειτουργίες.
Γενικές Αρχές Ένταξης και Σύνθεσης. Η πρόταση βασίζεται στη φιλοσοφία της δημιουργίας ενιαίου υπαίθριου πυρήνα, ο οποίος περιλαμβάνει τους εξωτερικούς υπαίθριους χώρους στα τεμάχια 677 και 686, ο οποίος περιβάλλεται περιμετρικά από τις κτηριακές εγκαταστάσεις, υφιστάμενες και προτεινόμενες, με τις ενσωματωμένες προγραμματικές χρήσεις. Μία περιμετρική ράμπα-πλατφόρμα ενοποιεί τις περιμετρικές χρήσεις, τόσο κάθετα, όσο και οριζόντια και συμπληρώνει ένα περιμετρικό “περίπατο”, ο οποίος συνδέει χρηστικά και λειτουργικά τα δύο υψομετρικά επίπεδα του τεμαχίου επέμβασης.
Η αρχιτεκτονική διάταξη των χώρων καθορίστηκε από την σχέση τους με την κεντρική πλατεία και την πλατφόρμα-ράμπα. Αυτά εξελίσσονται σαν κύριο στοιχείο της αρχιτεκτονικής πρότασης οριοθετώντας τον ευρύτερο υπαίθριο χώρο κυρίως από τα ανατολικά, σε αντίθεση με το δυτικό πρόσωπο, το οποίο επιτρέπει στο χωριό να διεισδύσει ανεπαίσθητα στην προτεινόμενη πλατεία και τις χρήσεις που την περιβάλλουν. Στην αρχιτεκτονική επέμβαση διατηρήθηκε η κλίμακα του δρόμου και της εκκλησίας για να συνυπάρχουν αρμονικά, υφιστάμενα και προτεινόμενα, και ταυτόχρονα να εντάσσεται ορθά, η όλη πρόταση στην κλίμακα της κοινότητας.
Η επέμβαση δύναται να λειτουργήσει, ως ενιαίο σύμπλεγμα ή αυτόνομα ανά κτήριο, δίνοντας την ευχέρεια για μεταβληκότητα ή εναλλαξιμότητα στις χρήσεις και στο πρόγραμμα λειτουργίας.
