Αρχιτέκτονας: Ηρακλης Παπαχρίστου
Κυπριακή Συμμετοχή Βραβείο Mies Van Der Rohe | 2011
Το ανθρώπινο στοιχείο του κτηριακού συμπλέγματος, το οποίο συνέχει την αρχιτεκτονική σύνθεση, είναι ο γραμμικός κτηριακός όγκος κατά μήκος του υπεραστικού δρόμου, που σηματοδοτεί την παρουσία του σχολείου, αλλά ταυτόχρονα, ως όριο, διασφαλίζει τη λειτουργία του (οπτικά, ηχητικά, κ.α.). Στην ανάπτυξη του πιο πάνω κελύφους με την έντονη απότμηση στεγάζεται διώροφη βιβλιοθήκη και γραμμικά έπονται οι εργαστηριακοί χώροι (Φυσικής, Χημείας, Βιολογίας, Τέχνης, Μουσικής) στην αφετηρία του στεγάζονται η γραμματεία και τα γραφεία των καθηγητών, ενώ μέρος του διατίθεται στο επίπεδο του ισογείου για την υποδοχή.
Ο χώρος υποδοχής, διαμπερής, εκτείνεται και λειτουργικά προς τον υπαίθριο χώρο, αλλά παράλληλα διακριτικά και με διαβαθμίσεις και προς την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, έναν πρισματικό όγκο, ο οποίος σε επίπεδο ισόγειο αποτελεί συνέχεια της υπαίθριας ζωής μέσω της ηθελημένης διαφάνειας. Αυτός ο χώρος, ή η ομάδα χώρων, μπορεί να λειτουργεί και ανεξάρτητα από τις εκπαιδευτικές διαδικασίες του σχολείου, σε συνδυασμό και με το αμφιθέατρο που διαθέτει στο κατώτερο επίπεδο.
Οι πτέρυγες διδασκαλίας σε εγκάρσια σχέση με το αρθωτικό γραμμικό όγκο και επάλληλες μεταξύ τους ανεπτυγμένες διώροφα και γραμμικά δημιουργούν το κέλυφος για την πιο τυπική εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν ενδοιάμεσους, ημιυπαίθριους χώρους, αυλές, χώρους πρασίνου, σε μιαν εναλλαγή οπτικά αλλά και λειτουργικά αναγκαία, που οδηγεί αβίαστα και σε μια μεγαλύτερη, κεντρικότερη αυλή, το χώρο συγκεντρώσεων, ο οποίος αναπόφευκτα σχετίζεται με την υποδοχή και προεκτείνεται οπτικά στον κλειστό χώρο της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων αλλά και στην πιο διευρυμένη αυλή, όπου χωροθετούνται και οι ανάγκαίες εγκαταστάσεις υποδομές για τις αθλητικές δραστηριότητες ενός σχολείου.
Σε όλο το σύμπλεγμα ενώ υπάρχει η οργάνωση, αποφεύγεται η ιδρυματοποίηση, με τη δημιουργία διαφορετικών μορφών και διαφορετικών κλιμάκων και εναλλαγών υπαίθριων, κλειστών και ημιυπαίθριων χώρων. Στο συγκρότημα επιτυγχάνεται ευδιάκριτη ανάγνωση των επιμέρους ενοτήτων με πολλαπλούς τρόπους, αυξάνοντας το επίπεδο οικειοποίησης του κτηρίου από τους χρήστες. Οι υλικότητες και οι χρωματικές επιλογές προσδίδουν την αρχιτεκτονική έκφραση. Χρησιμοποιείται εμφανές σκυρόδεμα για τη δημιουργία του ιδιότυπου δυτικού φύλτρου που είναι εμφανές από τον υπεραστικό δρόμο, ενώ αλουμινοπετάσματα για τους δημόσιους χώρους του σχολείου, ενώ σε έναν ακόμη εντονότερο βαθμό ορισμού, έγχρωμα αλουμινοπετάσματα ορίζουν διαφορετικά εργαστήρια. Οι πτέρυγες είναι όμοιες, αλλά με ελαφρές κατασκευές και χρωματικές διαβαθμίσεις επιτυγχάνονται διαφοροποιήσεις.
Οι πτέρυγες αναπτύσσονται κατά τον άξονα ανατολής δύσης με νότια ανοίγματα με προβόλους ηλιοπροστασίας, ενώ οι δυτικοί χώροι προστατεύονται από φίλτρα. Οι έννοιες του διαμπερούς αερισμού και αξιοποιήσης της θερμικής μάζας έχουν ενσωματωθεί στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, ενώ υπάρχει ψηλό επίπεδο θερμομονωσης και αξιοποίηση των γκρίζων νερών.
Το έργο έχει διακριθεί στα Κρατικά Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2010 | Ειδική Μνεία | Έργο Νέου Αρχιτέκτονα
