Αρχιτέκτονες: Γιώργος Χατζηχρίστου, Πέτρος Κωνσταντίνου
Κυπριακή Συμμετοχή Βραβεία Mies Van Der Rohe | 2011
Το τεμάχιο βρίσκεται σε νέα οικιστική περιοχή της Αγλαντζιάς, στην Λευκωσία. Η οικοδομή ανεγέρθηκε για να ικανοποιήσει τις στεγαστικές ανάγκες της οικογένειας. Ισόγεια κατοικία, δύο διαμερίσματα στον όροφο – ένα για το κάθε παιδί της οικογένειας – και μικρό χώρο φροντιστηρίου ελληνικών και ιστορίας στον ημιυπόγειο χώρο. Ο περιβάλλων χώρος με τη σύγχρονη, ανομοιογενή δόμηση σε ασφυκτική απόσταση αναπνοής του ενός κτίσματος από το άλλο, σε συνδυασμό με το χαρακτήρα και τις ανάγκες της ιδιοκτήτριας – τουλάχιστον όπως μεταφράστηκαν από τους Αρχιτέκτονες – ώθησαν στην ανάπτυξη της κεντρικής ιδέας: τη δυνατότητα εσωστρεφούς λειτουργίας των χώρων, ως μετεξέλιξη της ιδέας των κεντρικών αυλών της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Οι λειτουργικές λοιπόν περιβάλλονται από ενιαίο κέλυφος από εμφανές οπλισμένο σκυρόδεμα (με εσωτερική θερμομόνωση). Η κύρια οικοδομή υπερυψώνεται από το κεκλιμένο οικόπεδο και λειτουργεί ως ένας αιωρούμενος “κύβος”. Ο κύβος “σκαλίζεται” σαν γλυπτό με “εγκοπές” (ανοίγματα) οι οποίες αντανακλούν τις βεράντες. Όλα τα ανοίγματα μπορούν να κλείνουν με σκιάδια που σύρονται εξωτερικά, δημιουργώντας έτσι μικρές εσωτερικές αυλές. Οι εσωτερικές αυλές αποτελούν την επαφή με τον έξω κόσμο. Τα σκιάδια, κατασκευασμένα από ξυλεία, έχουν την ίδια διάταξη με τον ξυλότυπο και λειτουργούν ως συμπλήρωμα του κύβου. Η αλληλοδιαδοχή των εσωτερικών κλειστών χώρων και των “εγκοπών” εξασφαλίζει ομοιόμορφο φυσικό φωτισμό και διαμπερή αερισμό.
Στον ισόγειο χώρο χωροθετείται κατοικία τριών υπνοδωματίων. Οι κοινόχρηστοι χώροι (είσοδος, καθιστικά, κουζίνα, τραπεζαρία, γραφείο) διατάσσονται σε σχήμα Π γύρω από εσωτερική αυλή. Το κεντρικό τμήμα της εσωτερικής αυλής είναι ακάλυπτο διώροφο. Κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου, οι πόρτες σύρονται (σχεδόν εξαφανίζονται) έξω από το κέλυφος του κτηρίου. Όλοι οι εσωτερικοί χώροι ενοποιούνται και μαζί με την εσωτερική αυλή εξελίσσονται σε μιαν ημιυπαίθρια κατοικία. Εσωτερική σκάλα οδηγεί στη χαμηλότερη στάθμη όπου οργανώνονται οι χώροι στάθμευσης, δύο χώροι φροντιστηρίου, αποθήκες και μηχανοστάσιο.
Στον όροφο προτείνονται δύο διαμερίσματα των δύο υπνοδωματίων. Σταθερά σκιάδια επιτρέπουν τον φυσικό, διαμπερή αερισμό και φωτισμό, ενώ παράλληλα εμποδίζουν τη θέαση προς την εσωτερικη αυλή της ισόγειας κατοικίας. Οι καθιστικοί χώροι του ορόφου απολαμβάνουν τη βορεινή θέα προς τα βουνά του Πενταδακτύλου.
Το έργο έχει διακριθεί στα Κρατικά Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2010 | Ειδική Μνημεία | Αξιόλογο Αρχιτεκτονικό Έργο.
