Αρχιτέκτονες: Χάρης Χριστοδούλου, Σπύρος Σπύρου, Χάρης Σολωμού, Αγγέλα Ζησιμοπούλου, Αλέξης Ποστεκκής.

Πως θα πρέπει να είναι ένας σύγχρονος χώρος Θεάτρου;

Οι σύγχρονες αντιλήψεις περί του δρώμενου ως πολιτιστικού γεγονότος, αλλά και ως θεάματος, υποδεικνύει την αναγκαιότητα για πολλαπλές διατάξεις μεταξύ ηθοποιού και θεατή. Με αυτό το σκεπτικό διαμορφώσαμε την Αίθουσα του Μαρκιδείου Θεάτρου έτσι ώστε να έχει μεν την καθιερωμένη διάταξη θεατών, σκηνής, προσκήνιου, μπούκας, χώρων εναλλαγής σκηνικών, αλλά ταυτόχρονα ο χώρος και οι μηχανισμοί των καθισμάτων να παρέχουν τη δυνατότητα για την επίτευξη πολλαπλών διατάξεων σκηνής-θεατών όπως η προωθημένη σκηνή, η αρένα, η διπολική σκηνή και το στούντιο-ενιαίος χώρος. Με αυτό το τρόπο ο χώρος μπορεί να προσαρμοστεί στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε παράστασης ή οποιουδήποτε άλλου πολιτιστικού δρώμενου.

Το κτήριο και η σχέση του με το περιβάλλον του.

Για τη σκηνή και τον χώρο θεατών διατηρήσαμε το κέλυφος της υφιστάμενης αίθουσας. Ο προσανατολισμός της σκηνής και των θεατών αντιστρέφεται ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση και κυκλοφορία από την πλατεία προς το φουαγιέ και τελικώς προς την αίθουσα. Δυτικά της αίθουσας διαμορφώνουμε την αυλή, για τη δυνατότητα εκτόνωσης μετά το θέατρο, αλλά και την παράλληλη φιλοξενία υπαίθριων εκδηλώσεων και δρώμενων. Η είσοδος (φουαγιέ) του κτηρίου χωροθετείται στη νότια πλευρά, μετωπικά προς την πλατεία και το δρόμο, όπως συμβαίνει και τώρα, επιτρέποντας την εύκολη και γρήγορη πρόσβαση του κοινού.

Η καφετερία χωροθετείται στη δυτική πλευρά του ενιαίου χώρου του φουαγιέ παρέχοντας τη δυνατότητα της επέκτασης ακόμη δυτικότερα κατά τη Φάση Β’ του έργου. Το φουαγιέ και η είσοδος, ως ένας γραμμικός ενιαίος χώρος, ορίζουν τη γυάλινη πρόσοψη του κτηρίου που κοιτάζει προς την πλατεία. Τα πτυσσόμενα υαλοπετάσματα της καφετερίας επιτρέπουν την ενοποίηση της αυλής με την πλατεία, ενδυναμώνοντας έτσι τη συμμετοχή της πόλης σε ορισμένες εκδηλώσεις του αίθριου του θεάτρου, ενοποιώντας τη σκηνή με το δημόσιο χώρο.