Αρχιτέκτονες:
AREA, Architecture Research Athens
Στυλιανή Δαούτη, Γιώργος Μητρούλιας, Μιχάλης Ραυτόπουλος, Ιάσων Αναστασίου, Κλεονίκη Λύτρα, Αναστάσης Παπαδάκης
Σύμβουλος Στατικός Μηχανικός:
Kalliergos, Χρήστος Πλαΐνης
Σύμβουλος Μηχανολόγος Μμηχανικός:
Kamarinos Engineers, Αλέξανδρος Καμαρινός
Σύμβουλος Φωτισμού και Ενέργειας:
Δρ Άρης Τσαγκρασούλης
Η πρόταση “Piano Nobile” για το νέο κτήριο του Τμήματος Πολυμέσων και Γραφικών Τεχνών (ΤΕΠΑΚ) στοχεύει στη δημιουργία ενός κτηρίου-τοπόσημου, όπου η κατακόρυφη ανάπτυξη συνδυάζεται με την οριζόντια κλίμακα του δρόμου, και στη διαμόρφωση ενός ζωντανού δημόσιου χώρου, που θα συμβάλει στην εξωστρέφεια των ακαδημαϊκών δράσεων και την παρουσία τους στην πόλη. Ταυτόχρονα δίνεται έμφαση στο βιοκλιματικό σχεδιασμό, με την αξιοποίηση του φυσικού αερισμού, της σκίασης και της γεωθερμίας, καθώς και στην τυπολογική απλότητα και ευελιξία των χώρων εκπαίδευσης, ώστε να μπορούν να προσαρμόζονται στις μεταβαλόμενες ανάγκες της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Δανειζόμαστε τον όρο “Piano Nobile”, ως μια τυπολογική αναφορά από την ιστορία της αρχιτεκτονικής, όπου ο πρώτος όροφος ενός αστικού κτηρίου με τα κύρια δημόσια δωμάτια μεσολαβεί των υποστηρικτικών χώρων του ισογείου και των ιδιωτικών δωματίων των πιο πάνω ορόφων. Στο νέο κτήριο του ΤΕΠΑΚ, το “Piano Nobile” συγκεντρώνει όλους του συνεργατικούς και κοινόχρηστους χώρους, μαζί με τους γραφειακούς χώρους και την αίθουσα Ιστορίας και Θεωρίας. Στο κέντρο του χώρου αυτού τοποθετείται ο συνεργατικός χώρος Social Workspace, με τη μορφή γέφυρας που αιωρείται πάνω από το δημόσιο χώρο του ισογείου. Στον όροφο συναντιέται και αλληλεπιδρά όλη η ακαδημαϊκή κοινότητα: φοιτητές, καθηγητές μόνιμοι και επισκέπτες, ερευνητικό και διοικητικό προσωπικό αποκτούν μία διακριτή παρουσία στην πόλη, ένα “Piano Nobile”.
Το επίπεδο αυτό χωρίζει το νέο κτήριο σε δύο διακριτές ζώνες: Το ισόγειο με τα εργαστήρια Maker Space και Φωτογραφίας, το Χώρο Υποδοχής και τον Εκθεσιακό Χώρο εκατέρωθεν ενός δημόσιου χώρου που διαπερνά το κτήριο. Και ψηλότερα, οι αίθουσες διδασκαλίας σε τρεις ορόφους, σε επαφή με τον κήπο στο δώμα του Piano Nobile.
Η διάσπαση του μεγάλου κτηριακού όγκου καθ’ ύψος επιτυγχάνει την ένταξη του κτηρίου στον αστικό ιστό, με τις δύο χαμηλότερες (ισόγειο και Piano Nobile) να αναπτύσσονται οριζόντια, δημιουργώντας ένα αστικό μέτωπο κατά μήκος του δρόμου. Η τρίτη και ψηλότερη αναπτύσσεται κατακόρυφα και κάθετα στο δρόμο, ώστε να γίνει καλύτερη εκμετάλλευση του ΒΑ προσανατολισμού και να μειωθεί η παρουσία του μεγάλου ύψους στην πλευρά του δρόμου. Η ταυτόχρονη οριζόντια και κατακόρυφη ανάπτυξη του κτηρίου αποτελούν μία αντανάκλαση της πολεοδομικής ανάπτυξης της Λεμεσού, με την παλιά οριζόντια πόλη που ολοένα και περισσότερο αναζητά την τρίτη διάσταση.
