Ελένη Παττίχη, Taulant Tozaj, Μαρία Σιακαλλή Παττίχη, Κατερίνα Δημητρίου
Φοιτητές αρχιτεκτονικής:Tereza Plestilova, Adriana Hendrychova
Αρχές – Κεντρική Ιδέα
Η κεντρική ιδέα της αρχιτεκτονικής πρότασης για τις Κτηριακές Εγκαταστάσεις του Τμήματος Πολυμέσων και Τεχνών του ΤΕΠΑΚ, είναι η δημιουργία ‘’Πύλης εισόδου” στον Β’ Πόλο ανάπτυξης του ευρύτερου masterplan του Πανεπιστημίου σε συνδυασμό με την προσαρμογή του στο φυσικό περιβάλλον, μέσω της ένταξης εσωτερικών και εξωτερικών αιθριακών χώρων. Η ”Πύλη εισόδου” διαμορφωνεται με τον σχεδιασμό του χώρου εισόδου, ο οποίος διατρυπά των κτιριακό όγκο με την χρήση κλειστών και ανοιχτών αιθριακών χώρων σε όλα τα επίπεδα του κτηρίου. Με αυτό τον τρόπο, στην καρδιά του Πανεπιστημίου δημιουργείται ένας πολυλειτουργικός κοινόχρηστος χώρος συνάντησης και διάδρασης των χρηστών και επισκεπτών του κτηρίου, το οποίο γίνεται σημείο αναφοράς του ΤΕΠΑΚ.
Ως αποτέλεσμα, επιτυγχάνεται η ανάδειξη του υλικού των εκπαιδευτικών και καλλιτεχνικών δράσεών του Τμήματος του ΤΕΠΑΚ και της πολιτισμικής και κοινωνικής του διάστασης. Επιπρόσθετα, διασφαλίζεται η λειτουργική ένωση με τον χώρο της μελλοντικής επέκτασης που θα γίνει στο ανεκμετάλλευτο τμήμα του υπό ανάπτυξη τεμαχίου. Η αντιμετώπιση του κελύφους του κτηρίου βασίστηκε στην ιδέα ενός σκελετού που εκτός από βιοκλιματικά χαρακτηριστικά θα αποτελέσει τον “Κανβά” των φοιτητών για την ανάδειξη και έκθεση των εργασιών τους προς την Σχολή και προς το ευρύτερο κοινό. Με αυτό τον τρόπο η πρόσοψη του κτηρίου επικοινωνεί προς την πόλη της λειτουργία του ενώ εσωτερικά δημιουργεί ένα σκελετό στην διάθεση των χρηστών της Σχολής.
Β. Λειτουργία
Η είσοδος του κτηρίου από τον δρόμο διαμορφώνεται μέσω ενός αιθριακού χώρου με οπτικές φυγές προς τον εκθεσιακό χώρο που χωροθετείται στο ισόγειο και προς τα αίθρια των πιο πάνω επιπέδων. Κατά την είσοδο στο κτήριο, οι χρήστες βρίσκονται σε ένα κεντρικό χώρο υποδοχής, κυκλοφορίας και αναμονής, από τον οποίο, διακλαδώνονται όλες οι κινήσεις προς τους χώρους του ισογείου και των ορόφων μέσω των κλιμακοστάσιων και των ανελκυστήρων που χωροθετούνται σε μία ενότητα με τους βοηθητικούς χώρους. Η χωροθέτηση του εκθεσιακού χώρου στο αριστερό τμήμα της εισόδου επιτρέπει την επέκταση των εκθέσεων κατα μήκος του χώρου υποδοχής και στον παρακέιμενο αίθριακό χώρο. Τα κενά που διαμορφώνονται στα επίπεδα των πιο πάνω ορόφων και οι βεράντες – υπαίθριοι χώροι που δαιμορφόνονται σε αυτά επιτρέπουν την οπτική επαφή με την ”Πύλη εισόδου” και τους πράσινους χώρους που διαμορφώνονται σε αυτή. Γενικότερα η κυκλοφορία σε όλους του ορόφους οργανώνεται περιμετρικά των κενών και των εσωτερικών και εξωτερικών αιθρίων.
Στο χώρο του ισογείου τοποθετούνται επίσης, τα εργαστήρια (workshops), σε μια ενότητα, με άμεση πρόσβαση απο τον χώρο τροφοδοσίας που βρίσκεται στη βορινή πλευρά του κτηρίου. Η διαμόρφωση των χώρων σε άμεση γειτνιάση με την είσοδο επιτρέπει, ελαφρώς, την οπτικη επαφή των φοιτητικών εργασιών με τους επισκέπτες, εξαιρουμένου των χώρων βαραίων μηχανημάτων. Στον επίπεδο του πρώτου ορόφου του κτηρίου, και ανάμεσα στα δύο αίθρια, χωροθετείται ο κοινόχρηστος συνεργατικός χώρος (Social Workspaces) σε ανοικτη διάταξη με χώρους ξεκούρασης, κοινής και ατομικής εργασίας. Η ανοικτή διάταξη του συνεργατικού χώρου, ευνοεί την αλληλεπίδραση μεταξύ των φοιτητων και των καθηγητών. Στην ανατολική πτέρυγα του 1ου ορόφου χωρθετούνται περιμετρικά ενός κλειστού πυρήνα βοηθητικών χρήσεων (τηλεφωνικοί θαλαμοι,”coffee station”, κλειστά δωμάτια για συναντήσεις) οι γραφειακοί χώροι των τμημάτων 4.1,4.2,4.3.
Στο επίπεδο του 2ου και 3ου ορόφου και στην δυτική πτέρυγα του 1ου ορόφου χωροθετούνται όλα τα εργαστήρια, στα οποία έχουν ληφθεί όλες οι πρόνοιες για τον σωστό και λειτουργικό σχεδιασμό τους. Η φύσης της προτεινόμενης λειτουργικής – κτηριακής δομής του κτηρίου επιτρέπει ευελιξία στην διαρρύθμιση των χώρων, είτε με κλειστή, είτε με ενιαία διάταξη. Άτομα με κινητικά προβλήματα έχουν πρόσβαση σε όλα τα επίπεδα του κτηρίου.
Γ. Βιοκλιματική Προσέγγιση
Κατεξοχήν βιοκλιματική στρατηγική αποτελεί η διάταξη του κτηρίου και η διαμόρφωση των δύο αιθρίων στα δύο άκρα του κεντρικού πυρήνα του κτηρίου, διασφαλίζοντας συνέχεια εσωτερικών – εξωτερικών χώρων και φωτισμό. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται και διαμπερής αερισμός, παθητικές στρατηγικές θέρμανσης και ηλιασμού και δημιουργία μικροκλίματος τους θερινούς μήνες. Ο σχεδιασμός της διάτρητης “μάσκας” των όψεων του κτηρίου βασίζεται στη λογική του διπλού κελύφους και συμβάλει τόσο στην σκίαση των χώρων, όσο κα στη δημιουργία στοχευμένου φυσικού αερσιμού.
