Η αναζήτηση της μορφολογίας του κτηρίου του Ανωτάτου Δικαστηρίου στηρίχθηκε στην πρόθεση να αποτελεί διαμέσου του συμβολισμού της μορφολογίας και του αρχιτεκτονικού του ύφους, σημείο αναφοράς και σήμανσης της σημαντικής πολιτειακής λειτουργίας που στεγάζει. Η πιο πάνω ανάλυση μετουσιώνεται αρχιτεκτονικά με την επιλογή να δομηθεί το κτήριο με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναδειχθεί και να εκφραστεί η καθαρότητα της μορφής των όγκων των αιθουσών. Με τον συμβολισμό αυτό, δηλαδή την ανάδειξη των όγκων των αιθουσών, ολοκληρώνεται η μορφολόγηση του κτηρίου, έτσι ώστε διαχρονικά να εμφανίσει τη δική του ταυτότητα ενταγμένη μέσα στην πιστοποιημένη ταυτότητα της πόλης.

Το προτεινόμενο κτήριο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ως χώρος δικαιοσύνης, αναπόφευκτα οδηγεί στη δημιουργία σύνθεσης ενός κτηρίου που να προβάλλει προς τα έξωτην αξιοπρέπεια και τη σοβαρότητατης αποστολής του. Αποκτά χαρακτήρα επιβλητικού κτηρίου, που μέσα από την αρχιτεκτονική του μεταφέρει στους χρήστες αισθήματα ισορροπίας στην απονομή της δικαιοσύνης. Είναι διαρθωμένο με σαφή διαχωρισμό των επιμέρους ενοτήτων του, με βασικό συνθετικό στοιχείο το ίδιο το κυκλοφοριακό σύστημα. Κατακόρυφες διακινήσεις από επίπεδο σε επίπεδο και οριζόντιες πορείες με επίπεδες διακλαδώσεις συμβάλλουν στην κατανόηση της μορφής και της λειτουργίας των χώρων του από τους χρήστες. Κεντρική ιδέα στις συνθετικές επιλογές του κτηριολογικού και μορφολογικού τύπου είναι η υιοθέτηση του διαχρονικά καταξιωμένου κτηρίου με σωτερικό αίθριο. Ενός αιθρίου όπου το κενό γίνεται κυρίαρχη ρυθμιστική παράμετρος στη λειτουργία του κτηρίου, αλλά και το βασικό δομικό στοιχείο του συνόλου, περιμετρικά του οποίου συνθέτονται τα υπόλοιπα.

Η συνθετική αρχιτεκτονική ιδέα του κτηρίου είναι η διοχέτευση της κίνησης από την πρόσοψη προς τον Πεδιαίο ποταμό διαμέσου του κτηρίου, με ταυτόχρονη αναφοράστο κτήριο Πούλια. Η λειτουργική οργάνωση και οι συνθετικές γραφές και όγκοι συμβάλουν στην υλοποίηση της φιλοσοφίας του έργου. Η κεντρική ιδέα αναπτύσσεται και στηρίζεται σε δύο κάθετα επίπεδα από διαφανή φίλτρα (υαλοστάσιο και οριζόντια σκίαστρα) που οργανώνουν το κτήριο, ενώ στον ενδιάμεσο χώρο προσδιορίζεται η κεντρική είσοδος. Δημιουργούνται δύο κοίλα, όπου στο ένα περιέχεται η πλατεία, ενώ στο δεύτερο περιέχεται η αίθουσα της ολομέλειας, η οποία σηματοδοτείται και προβάλλεται στην πρόσοψη. Ο τρόπος ανάδειξης και προβολής της αίθουσας της ολομέλειας συμβολίζει την ανεξαρτησία και δυναμική της δικαστικής εξουσίας. Η γραμμική έκφραση της αρχιτεκτονικής σύνθεσης προσδίδει την ένταση της κίνησης στο κτήριο εξωτερικεύοντας την εσωτερική λειτουργική οργάνωση και επιτείνοντας την αναφορά στον Πεδιαίο ποταμό.

Ένας κύλινδρος αναδύεται από το εσωτερικό του κτηρίου τονίζοντας τον χώρο της βιβλιοθήκης και σηματοδοτώντας τον άξονα συνδεσης των επαρχιακών δικαστηρίων. Τα οριζόντια σκίαστρα έχουν πολλαπλό ρόλο: Να προβάλλουν το κτήριο Πούλια μέσα στο αστικό τοπίο, να αποτελούν ένα παθητικό σύστημα βιοκληματισμού στο κτήριο και να μεταλλάσουν, με τις διάφορες φωτοσκιάνσεις που δημιουργούν, τη δεδομένη ακινησία του κτηρίου