Ο Aldo van Eyck, υποστήριζε τη σημαντικότητα ενσωμάτωσης του παιχνιδιού στον αστικό χώρο, προκειμένου να νιώθουν τα παιδιά ευπρόσδεκτα, ασφαλή και ελεύθερα να εξερευνήσουν. Ο ανθρωπολόγος Victor Turner συνέδεσε το παιχνίδι με την έννοια του “liminality”, της οριακής συνθήκης, προτείνοντας ότι, και τα δύο περιλαμβάνουν μια αναστολή των κανονικών κοινωνικών δομών και κανόνων. Το παιχνίδι, όπως και η οριακότητα, δημιουργεί έναν χώρο ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, όπου οι συμμετέχοντες μπορούν προσωρινά να ξεφύγουν από τους συμβατικούς ρόλους και τις προσδοκίες, επιτρέποντας τον πειραματισμό και τη μεταμόρφωση. Τόσο σε καταστάσεις παιχνιδιού, όσο και σε οριακές καταστάσεις, υπάρχει μία αίσθηση ασάφειας (ambiguity) και άνοιγμα σε νέες δυνατότητες, που μπορεί να οδηγήσουν σε προσωπική ανάπτυξη και κοινωνική αλλαγή.
__Με ποιο τρόπο η αρχιτεκτονική συμβάλλει στη διαμόρφωση παιγνιωδών χώρων που ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα, την συμμετοχή, και την ανάπτυξη των παιδιών;
__Πως ένα δημόσιο κτήριο μπορεί να συμβάλλει στο δημόσιο χαρακτήρα της πόλης, δημιουργώντας πορώδη όρια μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού;

Έχοντας ως επίκεντρο το παιχνίδι, το Εργαστήρι 2024 εστιάζει στον σχεδιασμό ενός χώρου για παιδιά στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών – NIMAC, στην εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας, που να μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος δημιουργικής απασχόλησης μέσω του παιχνιδιού και του μεταμορφωτικού του ρόλου στον χώρο του μουσείου. Το τρίπτυχο Παιδί – Οικολογία – Δημιουργία καθορίζει τους βασικούς άξονες του εργαστηρίου, ανάμεσα στους οποίους ταλαντεύεται το παιχνίδι. Το παιχνίδι αναδεικνύεται σε βασικό εργαλείο δημιουργικής εξερεύνησης της έννοιας της οικολογίας από ομάδα παιδιών και ταυτόχρονα ως σχεδιαστικό εργαλείο για τους συμμετέχοντες (νέους Αρχιτέκτονες και φοιτητές αρχιτεκτονικής) για τη δημιουργία μικρής κλίμακας χωρικών κατασκευών.

Το Εργαστήρι συμπεριλαμβάνει δύο παράλληλα μέρη. Το πρώτο μέρος αφορά ένα ενημερωτικό και δημιουργικό εργαστήρι για παιδιά που εστιάζει στην παρατήρηση και εξερεύνηση του οικοσυστήματος του Εθνικού Πάρκου Αθαλάσσας, το οποίο θα προηγηθεί και θα τροφοδοτήσει μια εικαστική δημιουργία. Με βάση τις παρατηρήσεις και οπτικές του παιδιού που θα διαμορφωθούν, το δεύτερο μέρος, αφορά μια μεθοδική διαδικασία σύνθεσης και κατασκευής παιγνιωδών τοπίων στο μουσείο από τους συμμετέχοντες, όπου θα ενσωματωθεί και η εικαστική δημιουργία των παιδιών.

Από τη μεταξύ τους συνέργεια αναδύονται μέθοδοι σχεδιασμού και διερευνητικές διαδικασίες, όπου ενσωματώνεται η ακαδημαϊκή γνώση, η πρακτική, η συνεργασία και η συν-δημιουργία. Σκοπός του Εργαστηρίου είναι νέοι Αρχιτέκτονες και Φοιτητές, μέσα από ομαδική εργασία, να έρθουν σε επαφή με τη διαδικασία σχεδιασμού από τα πρωταρχικά στάδια ανάπτυξης μιας χωρικής ιδέας, στην επίλυση κατασκευαστικών λεπτομερειών ξύλινων κι ευέλικτων κατασκευών και τέλος στην υλοποίηση παιγνιωδών χωρικών κατασκευών στον χώρο του μουσείου.